Jeżeli wierzyć w legendę opowiadana przez mieszkańców wyspy Bohol na Filipinach, okrągłe wzgórza położone w cantrum wyspy to łzy olbrzyma Arogo, który wylał je, kiedy jego ukochana o imieniu Aloya, nie odwzajemniwszy jego uczucia, zachorowała i umarła.
Inna legenda mówi, że dwóch olbrzymów starło sie w walce, obrzucając się kamieniami. A kiedy obaj się zmęczyli, pogodzili się i razem opuścili wyspę.
Są to tylko opowieści, ale nie potrafimy dokładnie wytłumaczyć, w jaki sposób kształtowała się ta grupa wzniesień. Zbudowane są one z wapienia i obecny kształt mogły uzyskać na skutek trwającego miliony lat procesu wypłukiwania tego minerału przez deszcze. Różnią się jednak zasadniczo od innych form tego typu, gdyż prawdopodobnie nie posiadają żadnego systemu jaskiń czy podziemnych korytarzy, spotykanych zazwyczaj w rejonach wapiennych.
Wzgórza (ogółem jest ich 1268) wznoszą się ciasno jedno obok drugiego, zupełnie jak stogi siana na łące. Niektóre są owalne, inne stożkowate. Porośnięte są nierówno trawą, która w porze deszczowej jest jasnozielona. W porze suchej, która trwa od lutego do marca, gorące słońce wysusza ją i wtedy przybiera barwę czekoladowobrązową. Tej barwie właśnie wzgórza zawdzięczają swą nazwę.